د هفته بعد از من پرسید که با مشت زنی در چه حالم . گفتم : برایم لذت
بخش است ، آقا .
خشمناک جواب داد : نخواستم از آن لذت ببری ، میخواهم درب و داغان
بشوی .
با این وجود وینچستر برخی از دلپذیر ترین لحظات را برایش به ارمغان آورد
: در مجالس رقص مدرسه ، برای اولین بار به دختر ها برخورد کردم .
شیفتگی ام بدانها در کالم نمیگنجد . من در آنها نه شیفته ی هیچ چیز
ملموس ، بل شیفته ی آن هاله ی زنانگی بودم که وجودشان را فرا میگرفت
. مردم گاهی ابراز شگفتی میکنند که چطور دانته در یازده سالگی با عشق
زندگی اش دگرگون شد . من فقط میتوانم بگویم اگر همان دخترکی که او دیده
بود ، دخترکی که در نهایت زیبایی ، با جامه ی گلرنگی به غایت محجوبانه و
ملیح ، نگاهش را در یکی از رقصهای وینچستر بر من دوخته بود ، تا آخر
دنیا به دنبالش میرفتم.
و البته حداقل بهره ای که از این شور و شرار برد این بود که با عطف
احساسش بدین سو ، از روابط همجنس بازانه ی رایج مدرسه بری ماند .
تعلق خاطر کنت جوان به نقاشی ، از 7 سالگی با دیدن نمایشگاهی از آثار
هنری ژاپن آغاز شد . احساس ژرف زیبایی شناسی وی که بعد ها همیشه در
درک و کشف و تاویل و تفسیر آثار اصیل هنری یاری اش داد ، نخستین بار
در این نمایشگاه بروز پیدا کرد . در ویگزن فورد با آشنایی با برخی کتب ،
بدین عالقه بهتر جهت داد .
در هشت ، نه سالگی عهد کرد که هنرمند شود . معلمی سالخورده ، تامپسون
نام ، روش مکتب های هنری پاریش نیمه ی قرن نوزده ، با مکتب های
هنری فلورانس نیمه ی قرن پانزده شبیه بود . عادت داشت مرتبا بگوید :
مکعب ، مخروط ، استوانه ، پسرکم ، همه چیز بر اساس اینهاست .